Saint Avertin,
Frankrijk 28, 29 & 30 juni 2002

Vrijdag 28 juni:

Vrijdagmiddag om 12.30 uur verzamelen op het Chopinplein om daar alle bagage in de bus te laden onder erg natte omstandigheden. Een groepje mensen stond al bij de verkeerde bus (we gingen toch met Streef!?) maar die bus reed plotseling weg, waarschijnlijk om weer wat schoolkinderen naar het zwembad te brengen. Het was nog spannend of iedereen de vertrektijd van 13.00 uur zou halen, want er werd mobiel van verschillende kanten gebeld dat er nog mensen in de file stonden op weg naar Culemborg.

Uiteindelijk om 13.20 uur kunnen vertrekken, nadat iedereen snel nog even bij Yvonne naar het toilet ging, want met name de leden van het orkest waren natuurlijk al een hele tijd onderweg. In Zaltbommel Theo en zoon van de Belgisch Schotse doedelzakgroep opgepikt en bij Eindhoven, om 14.30 uur inmiddels, Huub opgepikt. Vanwege de files in de buurt van Eindhoven dus ook veel te laat (15.30 uur) in Oud Turnhout, waar de rest van de Belgen al vanaf 14.00 uur in de kou stond te wachten.

Het leek er dus al heel erg sterk op dat we nooit om 21.00 uur in St. Avertin zouden aankomen en het slechte bericht kwam dan ook rond die tijd van de organisatie in Frankrijk dat de gastgezinnen niet konden wachten en naar huis gestuurd waren. Wat moeten we dan?? Slapen in de bus? Een hotel zoeken? Maar op die kosten hadden we eigenlijk niet gerekend. Na heel veel telefoontjes heen en weer, bleek het hotel in St. Avertin nog plaats te hebben voor een bus vol Internationale gasten en een korting te willen regelen ivm de ontstane noodsituatie. Voor 18 Euro per persoon kon er worden overnacht in 2 en 3 persoons kamers en na een snelle kamer indeling ging iedereen toch wel opgelucht het heerlijke bed in. Het was inmiddels al 0.30 uur, maar dat late tijdstip was voor de Belgen geen belemmering om nog even een paar deuntjes op de doedelzak te gaan spelen!!

Zaterdag 29 juni:

Zaterdagmorgen om 7.45 uur bleek bij het verzamelen voor vertrek dat, tot onze grote schrik, de bus was opengebroken. De mand, de meiboom, ook de kistjes met Nederlandse producten voor de gastgezinnen en de Contrabas hadden ze laten staan, maar al de koffers met kostuums waren weg. Dat was even heel erg schrikken, al die mooie Volendamse kostuums die we vorig jaar met zoveel inspanning geborduurd hadden, die mooie maar ook hele dure hullen, allemaal weg? En de accordeon waar was die? Na een korte inventarisatie bleek gelukkig het grootste gedeelte van de leden de kostuums op de kamer te hebben en ook de accordeon en andere instrumenten waren niet weg.

Al vrij snel werd er in de tuin van het hotel tussen de struiken een hele stapel kostuums, lege tassen en koffers aangetroffen. Een hele grote berg spullen waar gelukkig het meeste toch nog wel aanwezig bleek te zijn. Het leek erop dat alleen de lege fotorolletjes (9 stuks), een setje schroevendraaiers en het wisselgeld van het fotopotje weg was. Bij de chauffeur was zijn koffiepotje en Cd-speler gestolen en natuurlijk een behoorlijke schade aan de bus zelf. De politie kwam er kort bij en vertelde dat er later op de dag aangifte gedaan kon worden.

Na alle schrik en ontsteltenis zaten we uiteindelijk rond 9 uur op het feestterrein aan het franse ontbijt. Een grote kom koffie of chocolade met een croissantje en stokbrood, waarbij Ineke ons allen voorzag van boter en jam, die van tafel tot tafel ging. Ondertussen een keuze maken uit het menu voor 's avonds en waren ook de gastgezinnen gearriveerd, waar we snel aan voorgesteld werden.

Ook kregen we Martine en Johan toegewezen, onze gidsen voor het hele weekend. Johan bleek zelfs Nederlands te spreken, hij had jaren Duits en 2 jaar Nederlands gestudeerd en het ging hem heel goed af.

Zaterdag rond 10.00 uur allemaal onze kostuums uit de bus gehaald om ons te gaan omkleden in de ons toegewezen ruimte, die bleek echter dermate klein dat de helft op de gang moest blijven. Tijdens het omkleden bleek er toch een Marken schortje te zijn verdwenen, maar gelukkig was dat toevallig wel het enige kledingstuk van dat kostuum waarvan we er een reserve bij ons hadden. Ook bleek nu dat de nog verpakte reserve panty's toch ook gestolen waren.

Na het verkleden opgesteld om naar het kerkplein te vertrekken, waar het defilé zou vertrekken en daar zagen we de andere groepen ook voor het eerst, uit de Franse Antillen

Frans Tahiti, China, Litouwen

Tsjechië, Portugal en onze Belgische reisgenoten die hier Schotland vertegenwoordigden.

Wij waren als een na laatste aan de beurt en moesten dus behoorlijk lang in de brandende zon staan wachten. Want mooi weer was het in ieder geval wel hier in St. Avertin. Iedere groep liet een dansje zien of stukje muziek horen op een drietal plaatsen langs de route, waar helaas nog niet zoveel publiek op de been was, misschien zaten ze voetbal (Turkije-Korea) te kijken? De eerste plek om te dansen was ook meteen de vermoeiendste: voor de kerk waar de straat schuin omhoog liep, en dat is behoorlijk zwaar op klompen, die Hakketoone zal ons nog lang bij blijven!

Moe en dorstig op het terrein aangekomen kregen we bonnen voor een verkoelende Icetea en dat zou ook niet de laatste van die dag zijn. Het bleek dat we nog een klein dansje op het gras moesten doen en daarvoor koos onze dansleidster Petra voor de Driekusman, een dans die normaal gesproken een onderdeel van de choreografie is, echter om hem zo apart te moeten dansen viel voor de meeste niet mee. Geen schoonheidsprijs voor deze uitvoering vonden wij zelf, maar het publiek weet niet hoe hij hoort te zijn, dus is het hopelijk ook niet opgevallen.

Om 12 uur was er een aperitief bij de opening van het festival en daarbij waren ook enkele gastgezinnen aanwezig om samen met ons het glas te heffen. Daarna werd de maaltijd geserveerd aan lange tafels in de openlucht, rollade of ham met frites en rauwkost, dat ging er wel in.

Om 14.45 uur was er een eerbetoon bij de gedenkplaat van Jacques Marche, een overleden loco-burgemeester die veel voor St. Avertin en het festival betekend heeft. Daarna in optocht naar de vlaggenmasten op het terrein waar door de locale muziekschool al de volksliederen gespeeld werden. Het Wilhelmus werd in een heel snel tempo gespeeld, zodat Mijco en Marina de vlag nog niet in top hadden toen het eerste (en enige) couplet was afgelopen. Hierna begon het podiumoptreden met voor alle groepen een half uur danstijd. Aangezien wij pas rond 17.00 uur aan de beurt zouden zijn, konden we onze meegebrachte foto's, Cd's, klompjes en andere souveniertjes gaan uitstallen op de voor ons gereserveerde tafel. Hierbij kwamen we tot de ontdekking dat de portemonnee met wisselgeld nog wel onder in het vakje van de koffer zat en door de dieven dus toch niet was gevonden. Hoera, onze bijna 70 Euro toch niet kwijt!

Het optreden van deze middag op het podium mocht 30 minuten duren, dus konden we ons hele repertoire dansen en dat ging erg goed. Het podium was wel een beetje glad en het was goed warm, maar ondanks dat konden we ons enthousiasme toch wel op het publiek overbrengen. Dat publiek zat echter wel tegen de zon in te kijken en dat viel toch ook niet mee. Moe maar voldaan verlieten wij het podium op weg naar de zoveelste Icetea.

Niet lang daarna mochten we in de grote tent aanschuiven voor de maaltijd: goulash voor bijna iedereen, alleen Mijco, Lieneke en Lisette kregen iets anders, omdat de rest 's ochtends geen tijd meer had gehad een keuze te maken. Het ging er erg gezellig aan toe in de zaal, door de muziek van een tweemans zigeunerorkest dat erg leuke en herkenbare melodieën speelde, waar door enkele leden ook nog fanatiek op gedanst werd.

Achter ons zaten de Antillianen en zij waren al verder met hun maaltijd (die ook bordje voor bordje gebracht werd) en om de tijd te doden een leuk spelletje met hun bestek speelden.

Na de maaltijd moesten we 's avonds weer dezelfde parade lopen en ook nu was het lange tijd wachten en drie of vier keer een dansje laten zien. Weer de eerste keer op het vermoeiende schuine stukje, maar vanavond was er beduidend meer publiek op af gekomen en dat geeft toch een veel leukere sfeer. We moesten zelfs op de brug voor het feestterrein nogmaals een dansje laten zien, want het publiek liet ons anders niet door, deze avond dansten we een stukje van de weversdans en de Zeeuwse rij.

Het was nu echter al zo laat geworden dat we van de feestavond niets meer gezien hebben, want na het omkleden was het al 23.30 uur en stonden de gastgezinnen op ons te wachten. De kistjes met Hollandse producten werden uit de bus gehaald en aan de mensen overhandigd. De inhoud (speculaas, ontbijtkoek, drop, hopjes, Wilhelmina pepermunt, appelstroop uit de Betuwe, Karnemelkzeep, koetjesrepen, een flesje Heineken en twee houten klompjes)

werd met enthousiasme ontvangen en al snel was iedereen op weg naar zijn of haar gastgezin. Wij begrepen van onze mensen dat ze de avond ervoor nog heel laat waren wezen kijken of we toch nog niet aangekomen waren en dat hoorden we later ook van de andere gastgezinnen. Helaas is er toch iets erg mis gegaan tussen de organisatie en de gastgezinnen, want uiteindelijk was de overnachting in het hotel dus niet echt nodig geweest. We hebben nog een uurtje met Alain en Lydie (ons gastgezin) zitten kletsen en sliepen daarna heel snel in.

Zondag 30 juni:

Om 8 uur ontbijt op z'n Frans, een grote kom koffie of chocolade, Frits kreeg uiteindelijk door een misverstand thee (drinkt hij anders nooit), want ook al spreek je dan wat Frans, het gaat dan ook wel eens te snel. Een servetje voor de croissant, het stokbrood of de bricottes en soppen maar, daar deden we toch maar niet aan mee, maar toen was wel duidelijk dat de lepel dan nodig is om de stukjes te kunnen opvissen.

Nog wat zitten praten en vooral te horen gekregen dat het zo jammer was, dat we maar zo kort samen tijd hadden, zodat ze ons niets van de mooie omgeving en van Tours konden laten zien. Rond 9 uur was iedereen in kostuum weer paraat voor het optreden van de ochtend. Daar bleek ook nog een misverstand over te zijn, oorspronkelijk zouden we met de bus naar een winkelcentrum in de buurt gaan om samen met Litouwen een optreden te verzorgen, maar omdat onze chauffeur Peter, zijn uren voor de terugreis moest bewaren, hebben we geruild met China en zijn naar de nabij gelegen camping gelopen

Daar aangekomen hebben we het maar als een generale repetitie gezien, want er was nog bijna niemand wakker op de camping. Voor een handje vol mensen de serie gedanst, die meteen door Peter geklokt zou worden, om te kijken hoe lang hij precies duurde. Na 14 minuten moesten we echter stoppen, omdat we anders niet op tijd bij de openluchtmis zouden zijn.

Het was inmiddels al weer bloedheet en we zaten met de buitenlandse groepen links naast het altaar in de brandende zon, zodat we van dit weekend ook allemaal rode verbrande gezichten hebben over gehouden. Enkele gedeeltes van de dienst waren ook in het Engels, maar de meeste grapjes van de priester (er werd gelachen) heb ik toch niet echt kunnen volgen. Er werd door ons orkest Vranje en enkele andere buitenlandse groepen ook muziek gemaakt tussendoor en dat waren mooie sfeervolle melodieën. Na de dienst allemaal onze stoel weer naar binnen gebracht, zodat we de koele kerk ook even van binnen konden bewonderen. Buiten de schaduw van de boom opgezocht, want ook nu weer ging het in parade terug naar het festivalterrein en aangezien wij weer een van de laatste waren, hadden we even rust

Er was nu ook weer enthousiast publiek langs de kant en we hebben weer een aantal keren de Zeeuwse rij gedanst.Op het feestterrein aangekomen werd daar buiten de lunch geserveerd, vooraf heerlijke frisse meloen en kip met frites of voor de vegetariërs salade met frites.

Na de lunch de tafel met souvenirs weer uitgestald en ons rond 15 uur weer klaargemaakt voor het laatste optreden. Jean bleef voor ons bij de tafel, zodat we het niet allemaal hoefden in te pakken.

Ook dit laatste optreden vond weer plaats in de brandende zon en ook nu weer ging de meiboom helemaal goed, even een klein foutje aan het einde waar ineens Hein en René naast elkaar stonden, maar toch nog redelijk snel opgelost

We kunnen terug kijken op succesvolle optredens en het grootste gedeelte van de groep mocht eindelijk de warme en inmiddels kletsnatte kostuums gaan verruilen voor luchtiger zomerkleding. De groene consumptiebonnetjes van Jean waren weer meer dan welkom en de heerlijke Icetea van de zaterdag was inmiddels uitverkocht en we gingen over op cola of frambozenlimonade.

Rond 18. 00 uur was er de officiële afsluiting met overhandiging van een herinneringsbordje van St. Avertin. Op het podium werden Petra, Hein, Lisette, Jan, Martine en Johan luid aangemoedigd door de rest van de groep in het publiek. Jean deed voor ons het woord en bood namens de Burgemeester van Culemborg aan de loco-burgemeester van St. Avertin een gesigneerd boek van Culemborg aan. De organisatie van het festival kreeg van ons een paar klompen aangeboden, die ook nu weer erg in de smaak vielen en meteen werden gepast. We moesten wel even van maat ruilen, maar bleken precies de goede maat bij ons te hebben. Op het podium werd door alle vertegenwoordigers met elkaar gedanst en in het publiek waren het vooral die Nederlanders en de Litouwers die daar ook aan mee deden als afsluiting voor ons van het festival.

Nog een snelle maaltijd bij de Portugezen (die bleken maar 4 km van St. Avertin te wonen) en afscheid nemen van onze gidsen vertrokken we weer rond 19.45 uur met de bus richting België en Nederland. Behalve wat files in de buurt van Parijs (de Eifeltoren is gezien) ging de reis voorspoedig , met een onderbreking rond middernacht, waar we in een wegrestaurant voor onze jarige Petra nog gezongen hebben. Na wat hazeslaapjes kwamen we rond 6.30 uur weer aan op het Chopinplein.